Obserwując rynek kosmetyczny, a raczej użytkowników preparatów kosmetycznych zaobserwowałem dziwną wręcz tendencję do „nielubienia” i przypisywania nieprawidłowego działania wielu surowcom kosmetycznym.

Pominę już całkowicie fakt nadużywania nic nie wnoszących, zawierających ogólniki opisów dotyczących cudownego działania wielu kosmetyków. Dla przykładu: głęboko nawilża, wzmacnia procesy naprawcze skóry, wprowadza efekt odmłodzenia, śpiewa i maluje, a czasami obiad ugotuje – patrzymy na skład a tam wosk pszczeli, olej słonecznikowy jako medium ekstraktu z …. uwaga – ziela skrzypu. 

Tym razem na warsztat bierzemy grzanie olejów a zwłaszcza tych zimnotłoczonych. Panuje przeświadczenie, że podczas przygotowywania emulsji tych „dobrych” tłuszczów nie należy grzać nawet zapałką. Czy zawarte w olejach składniki zostaną utracone gdy tylko je podgrzejemy? Skąd wzięło się takie przeświadczenie? I czy takie podejście nie jest oby na wyrost?

Przyszła pora na rozprawienie się z nanomateriałami. Temat ten wzbudza wiele emocji a zdania wielu osób są podzielone. Dlatego przedstawię informację na ten temat w oparciu o wiedze naukową z dziedziny chemii, fizyki i biologii. Dzięki temu możesz ugruntować swoją wiedzę i zdecydować czy użycie nanomateriałów w tworzonym kosmetyku jest naprawdę potrzebne.

Temat na pierwszy rzut oka dosyć prosty, bo przecież czym jest zwykła wymiana jednego oleju czy masła na inny w recepturze emulsyjnej? Trochę dziwi jednak fakt, że bazując na czyjejś recepturze o konkretnym składzie, działaniu, konsystencji oraz pH nie staramy się zachować tych samych autorskich założeń. Powiem Wam szczerze, że zdecydowanie łatwiej jest ułożyć własną recepturę, aniżeli zachować wszystkie parametry kremu ukręconego na totalnie innej fazie olejowej.

Ubijanie, mieszanie, wzburzanie, szejkowanie, ogólnie wszystkie te procesy możemy nazwać emulgowaniem. Dokładnie tak. Proces emulgacji polega na dostarczeniu dużej ilości energii, zwykle w postaci pracy mechanicznej, do naszego układu emulsyjnego, czyli surowców, z których uczynimy nasz krem, balsam czy inną emulsję.

Parametr pH. Owiany tajemniczością, winowajca srogich rozwarstwień oraz wichrzyciel snów o pięknym, jedwabnym kremie. Większość z nas zapewne zdaje sobie sprawę, że istnieje coś takiego jak pH roztworu i jest ono ważne dla utrzymania stabilności naszej emulsji. Dla niektórych mottem życiowym mogło by być „chociaż spróbuje je uregulować”, co nie jest błędem, chwali się to nawet, ale może lepiej wiedzieć po co w ogóle to robimy? Czy wiemy jak zrobić to porządnie? Czy wiemy, po co, tak naprawdę, regulujemy pH prócz wpasowania się w widełki pH emulgatorów? Dzisiaj postaram się uwidocznić i odczarować trochę ten plastyczny temat.

W Internecie znaleźć możemy już pełno publikacji oraz wpisów dotyczących tematyki okołoemulsyjnej. Wyjaśniają czym jest sławetne HLB, przypominają o regulacji pH fazy wodnej dodawanej do emulsji, dodatkowo przestrzegają przed wpływem temperatury na emulgator. No dobrze, a gdyby to wszystko połączyć, a nawet wręcz zmiksować? Co byśmy wtedy otrzymali? GOTOWĄ RECEPTURĘ. Wyciągnięcie kwintesencji, zarówno dla tych zaawansowanych, jak i tych początkujących.